زندگی رویش یک حادثه نیست

زندگی رهگذر تجربه هاست

تکه ابریست به پهنای غروب

آسمانیست به زیبایی مه

زندگی چون گل نسترن است

باید از چشمه جان آبش داد

پس بیا تا بفشانیم همه بذر صفا

و بگوییم به دوست

معنی عشق وحقیقت چه نکوست...

در گذرگاه زمان، خیمه شب بازی دهر

باهمه تلخی وشیرینی خود می گذرد 

عشق ها می میرند

رنگ ها، رنگ دگر می گیرند

وفقط خاطره هاست

که چه شیرین و چه تلخ

دست ناخورده به جا می ماند... 

لحظه ها درگذرند

آنچه امروز تو در قلک اندیشه ی خود می ریزی

استخوان بندی فردای تو را می سازد.

زندگی رقص نجیبی ست
که از چشمه ی بودن، جاریست

     

رقص یک شاپرک بازیگوش
لای یک دسته گل ِ یاس معطر در باغ. . .

رقص ِ یک نغمه ی آرام ِ اذان
که شبی باد میان من و این قبله پراکنده کند . . .

رقص کِرمی شب تاب
که شبیه تپش ِ خورشید است . . .

زندگی شعر نجیبی ست
که در دفتر ِ اندیشه ی این گنبد ِ دَوار
پر از قافیه است . . .
چه کسی گفت خدا شاعر نیست؟؟